czwartek, 29 września 2011
13 X 2011 r. - spotkanie autorskie Wojciecha Kuczoka
Uniwersytet Warmińsko Mazurski:
Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej oraz Instytut Filologii Polskiej
zapraszają na
Kortowskie Spotkania z Literaturą 13 X 2011
(odsłona dziewiąta)
Miejsce: Wydział Humanistyczny, Aula Teatralna [przy wejściu głównym na prawo w stronę szatni], ul. Obitza 1 [Kortowo 2]
13 października (czwartek) godz. 17.00 –
Spotkanie z Wojciechem Kuczokiem.
Rozmowę poprowadzi Włodzimierz Kowalewski.
Wojciech Kuczok – prozaik, krytyk filmowy, scenarzysta. Autor powieści „Gnój” (2003) i „Senność” (2008) oraz zbiorów opowiadań „Opowieści słychane” (1999), „Szkieleciarki” (2002), „Widmokrąg” (2004) i „Opowieści przebrane” (2005). Powieść „Gnój” uhonorowano m.in. Nagrodą Literacką NIKE oraz Paszportem „Polityki”, przełożono ją na piętnaście języków. Na podstawie jego książek powstały filmy – „Pręgi” i „Senność”. Autor opublikował zbiory esejów – „To piekielne kino” (2006) i „Moje projekcje” (2009). Najnowsza powieść pisarza nosi tytuł „Spiski” i ukazała się w 2010 roku.
Włodzimierz Kowalewski – prozaik, felietonista. Autor dwóch tomów opowiadań – „Cztery opowiadania o śmierci” (1993) i „Światło i lęk. Opowiadania starej daty” (2003). Jest również autorem dwóch powieści – „Bóg zapłacz!” (2000) i „Excentrycy” (2007). Trzykrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike. W 2003 roku jego twórczość uhonorowano polsko-niemiecką Nagrodą Literacką im. Samuela Bogumiła Lindego. Za powieść „Excentrycy” otrzymał Literacką Nagrodę Warmii i Mazur Wawrzyn.
Patronat honorowy: JM Rektor UWM prof. dr hab. Józef Górniewicz
Patronat medialny: Radio UWM FM, TVP Olsztyn i „Nasz Olsztyniak”
"Spiski" Wojciecha Kuczoka - recenzja
W ramach zapowiedzi spotkania z Wojciechem Kuczokiem zapraszamy do zapoznania się z recenzją jego najnowszej powieści:
Bernadetta Darska
Dojrzewanie
Bernadetta Darska
Dojrzewanie
„Spiski” Wojciecha Kuczoka można z powodzeniem czytać w taki sposób, by w trakcie lektury odkrywać kolejne różnice między bohaterami i akcją jego najnowszej powieści a tym, co zostało opisane w „Gnoju”. O ile przed laty pisarz skupił się na pokazaniu dziecięcej traumy, a relacje między synem a ojcem zdefiniował na zasadzie opozycji ofiara kontra kat, o tyle w książce z podtytułem „Przygody tarzańskie” role ojca i syna zostają rozpisane zupełnie inaczej. Kuczok dzieli swoją opowieść na rozdziały opatrzone datą i skoncentrowane wokół jednego ważnego wydarzenia. Tym zaś może być zarówno mecz między Polską a Rosją wtedy, gdy komunizm trwa w najlepsze, ale i opętany pożądaniem niedźwiedź. Poszczególne części tej opowieści to odznaczenie ważnych etapów dorastania młodego bohatera. Od dziecka do mężczyzny – wedle tego schematu rozwija się akcja. Gdybyśmy jednak mieli do czynienia tylko z powieścią inicjacyjną, książka Kuczoka nie zasługiwałaby na tak dużą uwagę, jakiej jest warta. Tytuł „Spiski”, co zostaje podpowiedziane przez samego autora, można czytać na co najmniej trzy sposoby – to zapiski, odnotowane chwile, niekoniecznie ważne, ale przez sam fakt spisania urastające do rangi wartych zapamiętania; to miejscowość, do której bohater wraca – jako dziecko i jako dorosły; to wreszcie łatwość knucia, tworzenia sekretów, tęsknota za nieprzeciętnym, gdy zewsząd osacza coraz mocniej zwyczajność. Ojciec początkowo jest przewodnikiem, to on decyduje, jak spędzi wakacje rodzina, i to on nadaje kształt wakacjom. Szybko jednak okazuje się, że zmiana systemu obnaża absurdalność walki, do której mężczyzna się przyzwyczaił; demokracja otępia i osłabia, czyni bezużytecznym. Każdy kolejny protest ojca i próba zaakcentowania swojego miejsca w rzeczywistości kończy się porażką. Syn rośnie w siłę, ojciec poddaje się słabości. Uważny czytelnik przypomni sobie podobny wątek z innej, również w 2010 roku wydanej książki. Mam tu na myśli „Apokalypsis’89”. Jarosław Maślanek mógłby się jednak wiele nauczyć od Kuczoka – brawury językowej i lekkości narracyjnej, umiejętności snucia pasjonującej opowieści, mówienia rzeczy ważnych tam, gdzie pozornie niewiele się dzieje. Kuczok portretując środowisko górali zabiera głos w bardzo wielu kwestiach nurtujących nie tylko mieszkańców Tatr. „Spiski” można bowiem czytać jako opowieść o swojskości otwierającej się na obcość; jako historię nastoletnich fantazji, spełniających się w chwili przemiany chłopca w mężczyznę; jako świadectwo odchodzenia w przeszłość mitu cudzego i otwierania się na przyszłość, w której może być kształtowany mit własny. Znajdziemy tu także mnóstwo anegdot, które bawią i zachwycają, zwłaszcza że Kuczok mistrzowsko „używa” góralskiej gwary. Natkniemy się też na błyskotliwie zaprezentowanie absurdów religijno-kościelnych – przykładem może być zniknięcie opasek biodrowych z figur Chrystusa i sensacyjne odkrycie (sic!), że Zbawiciel ma genitalia, a także nagłe i równie zaskakujące ogołocenie Giewontu. Fragmenty te to prawdziwy majstersztyk. „Gnój”, czego nie trzeba przypominać, kończy się wielką katastrofą. Finał „Spisków” to pochwała spełnienia i znalezienia tej właściwej, poszukiwanej może po omacku, drogi. „Zapachniało życiem” (s. 274) – tak brzmi jedno z ostatnich zdań. Pachnie nim w całej tej opowieści, pachnie oszałamiająco. Warto!
Wojciech Kuczok, Spiski, Wyd. W.A.B., Warszawa 2010.
Pierwodruk: "A to książka właśnie!" - http://bernadettadarska.blog.onet.pl/Dojrzewanie-W-Kuczok-Spiski,2,ID419122264,n
środa, 28 września 2011
Wojciech Kuczok gościem Kortowskich Spotkań z Literaturą
Już w październiku zapraszamy na kolejną, pierwszą w tym roku akademickim, odsłonę Kortowskich Spotkań z Literaturą. Naszym gościem będzie znany pisarz Wojciech Kuczok. Poniżej prezentujemy wybrane okładki jego książek:
środa, 21 września 2011
Już w październiku...
Subskrybuj:
Posty (Atom)